پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 42 |
| تعداد شماره‌ها | 1,537 |
| تعداد مقالات | 12,623 |
| تعداد مشاهده مقاله | 25,831,859 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 10,662,425 |
شمار اسم در بادرودی | ||
| نشریه پژوهش های زبان شناسی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 آبان 1402 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22108/jrl.2023.139306.1806 | ||
| نویسنده | ||
| اسفندیار طاهری* | ||
| استادیار گروه زبانشناسی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| در زبانهای ایرانی غربی نو شمار جمع یک مقولۀ اجباری است و با روشهای ساختواژی یعنی افزودن پسوند جمع‌ساز یا پایانۀ صرفی نشان داده می‌شود و در کنار آن از مطابقۀ فعلی هم برای نشانه‌گذاری شمار جمع استفاده می‌شود. بادرودی از زبانهای مرکزی ایران نمونۀ خاصی است که نه تنها شمار جمع در آن اجباری نیست، بلکه علاوه بر پسوند جمع‌ساز و مطابقۀ فعلی روشهای دیگری را برای نشانه‌گذاری جمع به کار می‌برد. در بادرودی شمار جمع در اسم گاهی با پسوند –u نشان داده شود، اما بیشتر از روشهای نحوی یعنی مطابقۀ فعلی و مطابقۀ ضمیری برای نشانه‌گذاری جمع استفاده می‌شود. در این میان مضاعف‌سازی ستاک اسم نیز روشی است که دست کم در مورد اسم‌های جاندار استفاده می‌شود. بررسی‌های این مقاله نشان می‌دهد در تمام روشهایی که شمار اسم نشانه‌گذاری می‌شود، مطابقۀ فعلی همیشه وجود دارد، اما استفاده از پسوند جمع‌ساز، مطابقۀ ضمیری و مضاعف‌سازی اختیاری است. مواردی هم وجود دارد که اسم با هیچ روشی نشانه‌گذاری نمی‌شود، که نشان می‌دهد تمایز شمار در بادرودی مقوله‌ای اجباری نیست. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| شمار؛ جمع؛ اسم؛ بادرودی؛ زبانهای ایرانی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 27 |
||