تعداد نشریات | 42 |
تعداد شمارهها | 1,537 |
تعداد مقالات | 12,623 |
تعداد مشاهده مقاله | 25,830,551 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 10,662,163 |
کلید شناسایی خانوادۀ Hypogastruridae (Hexapoda: Collembola) در ایران | ||
تاکسونومی و بیوسیستماتیک | ||
مقاله 7، دوره 14، شماره 52، مهر 1401، صفحه 119-138 اصل مقاله (933.16 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22108/tbj.2023.135818.1217 | ||
نویسندگان | ||
مریم سلیمی1؛ معصومه شایان مهر* 2؛ محمود محمدی شریف3؛ الهام یوسفی لفورکی4 | ||
1دانشجوی کارشناسی ارشد. گروه گیاهپزشکی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، مازندران، ایران | ||
2دانشیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، مازندران، ایران | ||
3استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، مازندران، ایران | ||
4دکترای حشرهشناسی، گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
چکیده | ||
خانوادۀ Hypogastruridae متعلق به راستۀ Poduromorpha از خانوادههای مهم ردۀ پادمان است. این خانواده با داشتن آروارههای بالای قوی، صفحۀ دندانی، برآمدگیهای جانبی، فورکای قوی و دنس کوتاه از سایر خانوادههای این راسته متمایز میشود. تاکسونهای این خانواده از دم فنریها، در زیستگاههای متنوع شامل خاک، زیر پوست درختان، ساحل دریا و بسترهای تجاری قارچ یافت میشود. در ایران اطلاعات اندکی از پادمان خانوادۀ Hypogastruridae (Collembola) وجود دارد. طی چند سال اخیر، مطالعۀ این گروه از ششپایان رو به افزایش بوده و گزارشهای زیادی از آنها ارائه شده است. تاکنون 37 گونه و هشت جنس متعلق به این خانواده از ایران گزارش شده است. جنسهای Hypogastrura Bourlet, 1839 و Ceratophysella Bӧrner, 1932 به ترتیب با 12 و هشت گونه دارای بیشترین تعداد گونه در این خانواده هستند. از آنجا که کلید شناسایی جامع برای گونهها و جنسهای خانوادۀ Hypogastruridae در ایران وجود ندارد، بهمنظور تسهیل مطالعۀ پژوهشگران علاقمند به تاکسونومی ردۀ پادمان، در این مطالعه کلید شناسایی جنسها و گونههای گزارششده از این خانواده در ایران ارائه شده است. | ||
کلیدواژهها | ||
پادمان؛ سیستماتیک؛ Hypogastruridae؛ Poduromorpha | ||
اصل مقاله | ||
مقدمه پادمان (Hexapoda: Collembola) با حدود 9000 گونه یکی از کوچکترین اما مؤفقترین جانوران روی کرۀ زمین و همچنین از فراوانترین ششپایان در بیشتر اکوسیستمهای خشکی است (Hopkin,1997; Deharveng, 2004). این رده از بندپایان به چهار راستۀ Poduromorpha (3632 گونه)، Entomobryomorpha (4448 گونه)، Symphypleona (1306 گونه) و Neelipleona (62 گونه) تقسیم میشود (Bellinger et al., 1996-2022; Deharveng, 2004). اعضای راستۀ Poduromorpha (با 11 خانواده در دنیا و هفت خانواده در ایران) با ویژگیهایی ازجمله بدن کشیده و میلهایشکل و پیشقفسسینۀ مشخص و همیشه دارای تعدادی مو، از سایر راستهها جدا میشود (Bellinger et al., 1996-2022). راستۀ Poduromorpha دومین راسته ازنظر فراوانی گونهها در ردۀ پادمان است و 11 خانواده در جهان دارد که تا الان هفت خانواده از ایران گزارش شده است. پادمان خانوادۀ Hypogastruridae با 741 گونه در جهان، متعلق به راستۀ Poduromorpha است (Bellinger et al., 1996-2022; Deharveng, 2004). این خانواده بهدلیل داشتن آروارههای بالای قوی، صفحۀ دندانی (Molar plate) دانهبندیشده (granulation)، فورکای قوی و دنس کوتاه از سایر خانوادههای این راسته متمایز میشود (Fjellberg, 1998). آنها همهجازی هستند و پراکنش جهانی گستردهای دارند. گرچه بهطور عمده ساکن خاک و خاکبرگ هستند، در زیستگاههای متنوعی ازجمله زیر پوست درختان، ساحل دریا و بسترهای تجاری قارچ یافت میشوند و از هیفهای قارچی، باکتریها و جلبکها تغذیه میکنند (Davidson and Broady, 1996; Hopkin, 1997; Chahartaghi et al., 2005 ). در ایران اطلاعات اندکی از خانوادۀ Hypogastruridae وجود دارد و در بسیاری از استانهای کشور از این خانواده هیچگونه اطلاعات و گزارشی در دست نیست. تاکنون 37 گونه و هشت جنس از این خانواده از ایران گزارش شده است (Shayanmehr et al., 2023)؛ به طوری که از بین آنها گونههای Hypogastrura persica Kahrarian et al., 2013 و H. ellisi Skarżyński & Kahrarian, 2017 برای نخستینبار از ایران توصیف شده است (Kahrarian et al., 2013; Skarżyński et al., 2017). نخستین گزارش از این خانواده در ایران را Cox (1982) با معرفی شش گونه از جنسهای Ceratophysella Börner, 1932، Hypogastrura Bourlet, 1839، Xenylla Tullberg, 1869 و Willemia Börner, 1901 منتشر کرد. مطالعۀ پادمان و در پی آن خانوادۀ Hypogastruridae تا سالها بعد در کشور متوقف ماند؛ البته فون این خانواده بهصورت پراکنده در برخی مناطق کشور بررسی شده است؛ به گونهای که طی دو دهۀ اخیر پژوهشگران متعددی فون این ششپایان را بررسی کردهاند و گزارشهای ارائهشده از این خانواده بیشتر از استانهای شمالی کشور به ثبت رسیده است (Moravvej, 2003; Daghighi, 2012; Falahati Hossein Abad, 2012; Yahyapour, 2012; Kahrarian, 2012, 2014; Qazi and Shayanmehr, 2014; Yoosefi Lafooraki and Shayanmehr, 2015; Ramezani and Mossadegh, 2017; Skarżyński et al., 2017; Khanahmadi et al., 2018; Mohammadi Nodeheki, 2018; Moradi et al., 2018; Yahyapour et al., 2021; Bakhshi et al., 2022). با وجود افزایش علاقۀ پژوهشگران علم ردهبندی به بررسی و شناسایی فون خانوادههای مختلف پادمان در ایران بهمنظور تکمیل مطالعۀ فونستیک ششپایان، مشکلات متعددی درزمینۀ شناسایی دقیق و قطعی گونهها بهویژه خانوادۀ Hypogastruridae وجود دارد که ازجمله مهمترین آنها دسترسینداشتن به کلید شناسایی، کمبود کارشناس ردهبندی مجرب و مشکلات موجود در ارتباط با ارسال نمونهها به خارج از ایران است؛ به همین دلیل در این مطالعه سعی شده است کلید شناسایی برای جنسها و گونههای بومی خانوادۀ Hypogastruridae به زبان فارسی ارائه شود.
مواد و روشها بهمنظور تهیۀ کلید شناسایی جامع برای خانوادۀ Hypogastruridae ابتدا فهرستی از گونههای گزارششده از این خانواده در ایران براساس مقالات چاپشدۀ معتبر تهیه شد؛ همچنین بهمنظور تهیۀ عکسهای میکروسکوپی از ویژگیهای مهم گونهها، از اسلایدهای میکروسکوپی موجود در آزمایشگاه حشرهشناسی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری استفاده شد. این نمونهها توسط پژوهشگران مختلف و بیشتر در قالب پایاننامه جمعآوری شده است. نمونهها به کمک مایع هویر روی لام نصب شد. برای نگارش کلید شناسایی، از کلیدهای موجود در کتاب Thibaud و همکاران (2004) و گونههای گزارششده در مقالات علمی در سالهای اخیر (Skarżyński and Karpus, 2009; Khanahmadi et al., 2013; Skarżyński et al., 2017; Vahedi Moghadam et al., 2020) استفاده شد. حروف اختصاری و کتوتاکسی استفادهشده در کلیدها، به موها و نحوۀ آرایش آنها روی بندهای مختلف اشاره دارد و به شرح زیر است: a: موهای ردیف عرضی جلوییanterior))، m: موهای ردیف عرضی میانی (median)، p: موهای ردیف عرضی عقبی(posterior) و c: موهای مرکزی (central) (شکل 1).
شکل 1- طرح کلی از کتوتاکسی سطح پشتی خانوادۀ Hypogastruridae (Thibaud et al., 2004).
نتیجه و بحث بررسیها نشان داد درمجموع، 37 گونه و هشت جنس از خانوادۀ Hypogastruridae از نقاط مختلف ایران گزارش شده است (Shayanmehr et al., 2023). جنسهای Hypogastrura Bourlet, 1839 و Ceratophysella Bӧrner, 1932 به ترتیب با 12 و هشت گونۀ گزارششده، دارای بیشترین فراوانی هستند؛ همینطور جنس Xenylla Tullberg 1869 با پنج گونه، جنس Willemia Börner, 1901 با چهار گونه، جنسهای Schoetella Schäffer, 1896، Choreutinula Paclt, 1944 و Triacanthella Schäffer, 1897 هرکدام با یک گونه و جنس Acheroxenylla Ellis, 1976 (گونۀ آن شناسایی نشده است) از ایران گزارش شده است (Shayanmehr et al., 2020). در ادامه، کلید شناسایی جنسها و گونههای خانوادۀ Hypogastruridae ایران ارائه شده است.
کلید شناسایی خانوادههای راستۀ Poduromorpha در ایران (براساس کلیدهای ارائهشده در کتاب Fjellberg (1998)):
کلید شناسایی جنسها و گونههای خانوادۀ Hypogastruridae در ایران (براساس کلیدهای ارائهشده در کتاب Thibaud (2004)): 1- بدن بدون رنگ؛ ناخنها بدون دندانه -------------------------------------------------------------------- 2 - بدن دارای رنگ؛ ناخنها دارای دندانه ----------------------------------------------------- 3 2- بدون چشم و فورکا؛ دارای اندام پسشاخکی ---------------------------- Willemia Börner, 1901؛ 8 - دارای 2+2 یا 1+1 چشم و فورکای تحلیلرفته با 2 دنس کوچک؛ بدون اندام پسشاخکی --------------------------------------------------------------------------------- Acheroxenylla Ellis, 1976 3- بهطور معمول دارای 8+8 چشم؛ دارای اندام پسشاخکی ---------------------------------------- 4 - دارای 5+5 یا بهندرت 4+4 چشم (شکل 2)؛ بدون اندام پسشاخکی ------------- Xenylla Tullberg, 1869؛ 12 4- دنس دارای حداکثر 5 مو؛ اغلب بدون امپودیوم ----------------------------------------------5 - دنس دارای حداقل 5 مو؛ اغلب دارای امپودیوم -----------------------------------------------6 5- دنس دارای 5 موی پشتی؛ ناخن بدون امپودیوم (شکل 3)؛ لولۀ شکمی دارای 4+4 مو؛ اندام پسشاخکی کمی کوچکتر از قطر نزدیکترین چشم؛ هر ساقپنجه دارای 3 تا 4 موی چسبندۀ غیر چماقی ---------------------------------------------------------------------- Schoetella ununguiculata Tullberg, 1869
6- دنس دارای 5 تا 7 مو؛ ناخنها دارای دندانۀ جانبی؛ اغلب دارای 2 خار انتهایی ------------------------- 7
7- نوک موکرو پهن و گرد (شکل 4ب)، دارای لاملای بیرونی برجسته و مثلثی؛ دارای کیسۀ واژگونشدنی بین بندهای سوم و چهارم شاخک (شکل 4الف)؛ خارهای انتهایی بهطور معمول بلند و باریک (شکل 4ج)؛ ترژیتها بهطور معمول دارای ماکروستاهای تمایزیافته ---------------------------------- Ceratophysella Bӧrner, 1932؛ 18
8- سر دارای موی a0؛ ساقپنجههای اول تا سوم به ترتیب دارای 17، 17 و 16 مو؛ بند دوم و سوم قفس سینه با 3+3 مو در ردیف m ------------------------------------------------------------------------ 9
9- بند پنجم شکم بدون موی p2 --------------------------------------------------------- 10
10- دارای دو خار انتهایی کوچک؛ اندام پسشاخکی دارای 5 یا 6 لوب ساده ------------ virae Kaprus, 1997 - بدون خارهای انتهایی؛ اندام پسشاخکی دارای 4 لوب ساده، بلند و مثلثی ------------- aspinata Stach, 1949 11- سطح پشتی بند چهارم شکم دارای موهای m1؛ اندام پسشاخکی دارای 5 (بهندرت 4 یا 5) لوب ساده؛ بند چهارم شاخک دارای پنج یا شش موی حسی ---------------------------------- anophthalma Börner, 1901
12- دارای موکروی مجزا از دنس و دارای مو ------------------------------------------------ 13
13- در سطح پشتی بند سوم قفس سینه، موی a2 نسبت به موی a1 دور شده است؛ ساقپنجهها هرکدام دارای دو موی چسبندۀ راسی -------------------------------------------------- humicola (Fabricius, 1780)
14- سر بدون موی پشتی c1 و دارای موی c2؛ موکرودنس دارای دو موی پشتی ------------------------ 15
15- نوک موکرو کمی خمیده؛ بند چهارم شکم بدون موی m5؛ ناخنها بدون دندانۀ داخلی یا با یک دندانۀ داخلی بسیار کوچک ---------------------------------------------------------------------- 16
16- طول موکرودنس اغلب بیش از دوبرابر ناخن پای سوم؛ لوب خارجی آروارۀ پایین دارای سه موی زیرلوبی -------------------------------------------------------------------- maritima Tullberg, 1869 - طول موکرودنس اغلب کمتر از دوبرابر ناخن پای سوم؛ لوب خارجی آروارۀ پایین دارای دو موی زیرلوبی ------------------------------------------------------- szeptyckii Szeptycki, Piwnik &Porco, 2018 17- رتیناکولوم دارای 3+3 دندانه؛ لوب خارجی آروارۀ پایین دارای 2 تا 3 موی زیرلوبی -- brevismilis Stach,1949 - رتیناکولوم دارای 2+2 دندانه (شکل 7)؛ لوب خارجی آروارۀ پایین دارای یک موی زیرلوبی ----------------------------------------------------------------------------mediterranea da Gama, 1964 18- موی p1 در حلقۀ پنجم شکم بلندتر از موی p2 است ---------------------------------------- 19
19- بند چهارم شاخک دارای موهای حسی --------------------------------------------------20 - بند چهارم شاخک بدون موهای حسی ----------------------------- tuberculata (Cassagnau, 1959) 20- دنس دارای 7 مو با 2 موی جلویی ضخیم (شکل 9)----------------------------------------- 21 - دنس دارای 7 مو با 4 موی جلویی ضخیم ---------------------------------- alani (Babenko, 1994) 21- دانهبندیهای بدن بهنسبت درشت؛ بند پنجم شکم دارای 8 تا 12 برجستگی (granule) بین موهای p1 ------------------------------------------------------------------------- borealis Borner, 1932 - دانهبندیهای بدن بهنسبت ریز؛ بند پنجم شکم دارای بیش از 12 برجستگی بین موهای p1- armata (Nicolet, 1841) 22- بند چهارم شکم دارای 3+3 میکروستای میانی؛ بند چهارم شاخک دارای 5 تا 7 موی حسی در سطح پشتی ---- 23 - بند چهارم شکم دارای 2+2 میکروستای میانی؛ بند چهارم شاخک دارای حداکثر 5 موی حسی در سطح پشتی -------------------------------------------------------------------- gibbosa (Bagnall, 1940) 23- بند پنجم شکم بدون برآمدگی؛ سطح شکمی بند چهارم شاخک دارای 10 تا 15 دسته موی حسی قلابمانند -- 24 - بند پنجم شکم دارای برآمدگی نیمدایرهایشکل (شکل 8)؛ سطح شکمی بند چهارم شاخک دارای حداکثر 10 دسته موی حسی قلابمانند ------------------------------------------------ stercoraria Stach, 1963 24- بند پنجم شکم دارای 3+3 موی a بین پایههای ماکروستاهای p5 (بدون موهای a2)؛ بند چهارم شاخک دارای 5 تا 7 موی حسی در سطح پشتی؛ دنس دارای 6 تا 7 مو ---------------------------------------------- 25 - بند پنجم شکم دارای 4+4 موی a بین پایههای ماکروستاهای p5 (دارای موهای a2) (شکل 5)؛ بند چهارم شاخک دارای 7 موی حسی در سطح پشتی؛ دنس دارای 7 مو ----------------------- denticulata (Bagnall, 1941) 25- دنس دارای شش موی پشتی؛ سطح شکمی بند چهارم شاخک دارای 10 تا 15 دسته موی حسی قلابمانند و 5 تا 6 موی حسی در سطح پشتی؛ بدن به رنگ قهوهای - بنفش ------------------------- succinea (Gisin, 1949) - دنس دارای هفت موی پشتی؛ سطح شکمی بند چهارم شاخک دارای 12 دسته موی حسی قلابمانند و 6 تا 7 موی حسی در سطح پشتی؛ بدن به رنگ آبی --------------------------------- engadinensis (Gisin, 1949) 26- بند ششم شکم دارای خارهای انتهایی -------------------------------------------------- 27 - بند ششم شکم بدون خارهای انتهایی ------------------------ Hypogastrura neglecta (Borner, 1901) 27- لولۀ شکمی دارای 4+4 مو ---------------------------------------------------------- 28
28- دنس دارای دانهبندی درشت -------------------------------------------------------- 29
29- بند اول شاخک دارای هشت مو ------------------------------------------------------ 30
30- ساقپنجههای اول تا سوم هرکدام دارای یک موی چسبندۀ چماقی مشخص --- assimilis (Krausbauer, 1898)
31- بدن دارای دانهبندیهای بهنسبت ریز؛ بند پنجم شکم با 7 تا 9 برجستگی بین موهای p1؛ بدن به رنگ بنفش - خاکستری و گاهی به رنگ سیاه -------------------------------------- rangkuli Martynova, 1975
32- موکرو بسیار باریک و بلند و دارای لاملای باریک (شکل 10)؛ امپودیوم نیزهایشکل؛ بند چهارم شاخک در انتها دارای حباب انتهایی ساده یا دوشاخه و دارای 6 تا 10 موی حسی -------------- manubrialis (Tullberg, 1869)
33- رتیناکولوم دارای 3+3 دندانه؛ ساقپنجهها هرکدام دارای بیش از یک موی چسبنده ------------------ 36
34- بدن دارای دانهبندیهای ریز و یکنواخت؛ دارای خار انتهایی کوچک روی پاپیلاهای کوچک ----------- 35 - بندهای آخر شکم با دانهبندیهایی که بهطور مشخصی درشت شده است؛ دارای خار انتهایی کوچک روی پاپیلاهای بسیار بلند ---------------------------------------------------------- papillata Gisin, 1949 35- رتیناکولوم دارای 4+4 دندانه؛ بند پنجم شکم دارای 12 تا 20 برجستگی بین موهای p1؛ سطح پشتی دنس دارای هفت مو ----------------------------------------------- ellisi Skarżyński & Kahrarian, 2017 - رتیناکولوم دارای 3+3 دندانه؛ بند پنجم شکم دارای 10 تا 11 برجستگی بین موهای p1؛ سطح پشتی دنس دارای پنج مو -------------------------------------------------------- persica Kahrarian et al., 2013 36- دنس دارای 5 مو ----------------------------------------------------------------- 37
37- ساقپنجههای اول تا سوم دارای 2،3،3 موی چسبندۀ چماقی؛ امپودیوم معمولی با لاملای پایهپهن -------------------------------------------------------------------------- tullbergi (Schäffer, 1900)
38- دنس دارای 6 مو (شکل 11)؛ ساقپنجههای اول تا سوم دارای 4-2،3،3 موی چسبنده ------------------------------------------------------------------------ martiani Skarżyński & Kaprus’, 2009
شکل 2- چشمها در گونۀ Xenylla mediterranea (شکل اصلی).
شکل 3- ناخن در گونۀ Schoetella ununguiculata (شکل اصلی).
شکل 4- گونۀ Ceratophysella denticulata: الف: کیسۀ واژگونشونده بین بندهای سوم و چهارم شاخک، ب: موکروی پهن و با نوک گرد و ج: خارهای انتهایی (شکل اصلی).
شکل 5- وضعیت موی a بین پایههای ماکروستاهای p5 در بند پنجم شکم.
شکل 6- موکرودنس در گونۀ Xenylla tullbergi (شکل اصلی). شکل 7- رتیناکولوم و موکرو در گونۀ Xenylla mediterranea (شکل اصلی).
شکل 8- برآمدگی نیمدایرهایشکل و موی p1 کوچکتر از p2 روی بند پنجم شکم در گونۀ Ceratophysella stercoraria (شکل اصلی).
شکل 9- موهای داخلی روی دنس در گونۀ Ceratophysella armata (شکل اصلی).
شکل 10- موکرو در گونۀ Hypogastrura manubrialis (شکل اصلی). شکل 11- دنس در گونۀ Hypogastrura martiani (شکل اصلی).
جمعبندی خانوادۀ Hypogastruridae دارای 741 گونۀ توصیفشده در سراسر جهان است (Bellinger et al., 1996-2022)؛ اما تاکنون تنها 37 گونه از آن در ایران گزارش شده است. گزارشهای مربوط به این خانواده محدود به تعداد اندکی از استانهای کشور، بیشتر استانهای شمالی و غربی همچون مازندران، گلستان، گیلان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، کهگیلویه و بویراحمد، زنجان، کرمان، کرمانشاه، لرستان، خوزستان، مرکزی و خراسان شمالی (Shayanmehr et al., 2023)، است و انتظار میرود با ادامۀ بررسی فون این خانواده در سایر استانها، گونههای بیشتری معرفی یا توصیف شود. در این مطالعه، کلید شناسایی جنسها و گونههای خانوادۀ Hypogastruridae در ایران به همراه تصاویر مربوط به ویژگیهای مهم گونههای تاکنون گزارششده، ارائه شد تا بخشی از مشکلات مربوط به شناسایی گونههای این خانواده در ایران برطرف شود و پژوهشگران ایرانی نیازمند ارسال نمونههای مرتبط به خارج از کشور برای شناسایی دقیق آنها نباشند؛ بنابراین مطالعۀ حاضر نتایج ارزشمندی برای تکمیل مطالعات فونستیک پادمان در ایران ارائه میکند.
| ||
مراجع | ||
Bakhshi, A., Shayanmehr, M., Mohammadi Sharif, A., Yahyapour, E. and Kaprus, I. (2022) A faunistic study of springtails (Hexapoda, Collembola) from Hezarjirib forests (Neka, Mazandaran) with three new records of Iran. Journal of Insect Biodiversity and Systematics 8 (3): 395–410. Bellinger, P. F., Christansen, K. A. and Janssens, F. (1996-2022) Checklist of the Collembola of the World. http://www.collembola. org On: 3 August 2022. Chahartaghi M., Langel R., Scheu S. and Ruess L. (2005). Feeding guildes in Collembola based on nitrogen stable isotope ratios. Soil Biology and Biotechnology, 37:1718-1725. Cox, P. (1982) The Collembola fauna of north and north western Iran. Entomologist's Monthly Magazine 118:39-43. Daghighi, E. (2012) Fauna of Collembola (Insecta: Apterygota) from Rasht and its regions. MSc thesis, University of Guilan, Guilan, Iran, 97pp. (in Persian). Davidson, M.M. and Broady, P.A. (1996) Analysis of gut contents of Gomphiocephalus hodgsoni carpenter (collembola: Hypogastruridae) at Cape Geology, Antarctica. Polar Biology 16:463-467. https://doi.org/10.1007/BF02329064 Deharveng, L. (2004) Recent advances in Collembola systematics. Pedobiologia 48:415-433. Falahati Hossein Abad, A. (2012) A Faunal Study on Springtails (Apterygota: Collembola) in Gorgan Regions. MSc thesis, Gorgan University of Agricultural Science and Natural Resources, Golestan, Iran, 72 pp. (in Persian). Fjellberg, A. (1998) The Collembola of Fennoscandia and Denmark. I. Poduromorpha. Leiden, Boston, Köln, Brill. Hopkin, S. P. (1997) Biology of the Springtails (Insecta: Collembola). Oxford University Press, New York. Kahrarian, M. (2012) The first report of Ceratophysella stercoraria (Stach, 1963) (Collembola: Hypogastruridae) from Kermanshah province. Journal of Entomological Research 4 (4): 331-333. Kahrarian, M. (2014) New records of Poduromorpha for the Iranian springtail fauna (Collembola). Natura Somogyiensis 25:21–26. Kahrarian, M., Vafaei-Shoushtari, R., Skarżyński, D., Konikiewicz, M., Soleymannezhadyan, E., Shayanmehr, M. and Shams, B. (2013) A new species and new records of the genus Hypogastrura Bourlet, 1839 (Collembola, Hypogastruridae) from Iran. Zootaxa 3709 (1): 089–094. Khanahmadi, S., Shayanmehr, M. and Bahmanyar, M. A. (2018) New record of Friesea afurcata Tullberg, 1869 (Collembola, Neanuridae) in Golestan national Park (Hyrcanian forests), Iran. Journal of Insect Biodiversity and Systematics 04(3): 141-146. Mohammadi Nodeheki, L., Shayanmehr, M. and Yazdanian, M. (2018) Xenylla mediterranea da Gama, 1964 (Collembola: Poduromorpha: Haypogastruride): A new record for Iranian fauna (Mazandaran province). Journal of Insect Biodiversity and Systematics 4 (1): 25–29. Moradi, T., Vafaei-Shoushtari, R., Kahrarian, M. and Mohseni-Amin, A. (2018) The study on Springtails in west part of Iran with new records for Iranian fauna. Journal of Entomological Research (10)3:43-53. Moravvej, S. A. (2003) Biodiversity of Collembola of Tehran Region and Preliminary Observation on Several Species. MSc thesis, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran, 135 pp. (in Persian). Qazi, F. and Shayanmehr, M. (2014) Additional records for Iranian Collembola (Hexapoda: Entognatha) fauna from Tehran province. Natura Somogyiensis 25:27–34. Ramezani, L. and Mossadegh, M. S. (2017) The effect of cropping on diversity and density of springtails (Hexapoda: Collembola) in Khuzestan province, Southwest of Iran. Journal of Entomological Research 8(4): 51-57 (in Persian). Shayanmehr, M., Kaprus, I., Yahyapour, E., Yoosefi Lafooraki, E. and Ghajar Sepanlou, M. (2023) Checklist of Collembola from Iran, Part I: Poduromorpha. Journal of Asia-Pacific Biodiversity In press. Shayanmehr, M., Yoosefi Lafooraki, E., Kahrarian, M. (2020) A new updated checklist of Iranian Collembola (Arthropoda: Hexapoda). Journal of Entomological Society of Iran 39(4): 403-445. Skarżyński, D. and Karpus, I. J. (2009) A new species and a new interesting record of the genus Hypogastrura Bourlet, 1839 (Collembola, Hypogastruridae) from Ukraine. Acta Zoologica Academiae Scientiarum Hungaricae 55 (1), pp. 23–30. Skarżyński, D., Kahrarian, M., Piwnik, A. and Zawisza, M. (2017) Description of Hypogastrura ellisi sp. n. with notes on H. tethyca Ellis and the trybomi group (Collembola, Hypogastruridae). ZooKeys 719:45–57. Thibaud, J. M., Schulz, H. J. and da Gama Assalino, M. M. (2004) Synopses on Palaearctic Collembola. vol. 4. Hypogastruridae. State Museum of the Natural History Museum of Gorlitz, Germany. Vahedi Moghadam, S., Shayanmehr, M., & Mohammadi Sharif, M. (2022). Springtails fauna (Hexapoda, Collembola) from different ecosystems of Behshahr and suburb (Mazandaran) with two new records from Iran. Journal of Insect Biodiversity and Systematics, 8(4), 581-593. Yahyapour, E. (2012) Faunistic Study on Collembola (Insecta: Apterygota) in Sari Regions. MSc thesis, Sari Agricaltural Science and Natural Resources University, Sari, Iran, 96 pp. (in Persian). Yahyapour, E., Vafaei-Shoushtari, R., Shayanmehr, M. and Arbea, J. (2021) New records of springtails (Hexapoda: Collembola) for Iran from Mazandaran forests. Journal of Insect Biodiversity and Systematics 7(3): 263-276. https://doi. org/10.52547/jibs. 7.3.263 Yoosefi Lafooraki, E. and Shayanmehr, M. (2015) First record of the genus Schoettella and three new records of the family Hypogastruridae (Collembola, Hexapoda) for fauna of Iran with an identification key for Mazandaran province. Journal of Taxonomy and Biosystematics 23:1-12. (in Persian).
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 133 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 105 |