تعامل المتلقّي في التحليل الفينومينولوجي للخطاب الشعري نماذج من أشعار الرومي وابن الفارض وحافظ الشيرازي

المصادر والمراجع

أ ـ العربیة

1. ابن الفارض، شرف الدین عمر. ( 1991م). الدیوان. بیروت: المطبعة الأدبیة.
2. عکاشة،محمود. (2013 م). النظریة البراجماتیة اللسانیة (التداولیة): دراسة المفاهیم والنشأة والمبادئ. القاهرة: مکتبة الآداب.
3. فضل، صلاح. (1992م). بلاغة الخطاب وعلم النص. الکویت: عالم المعرفة.

ب ـ الفارسیة

1. ساسانى، فرهاد. (1383هـ.ش). «معناشناسی گفتمانی: نگاهی به فیلمک اروپا و ایتالیا از برونو بوتسوتو و روبرتو فراتینی». تهران: فرهنگستان هنر: نخستین هم­اندیشى نشانه­شناسى هنر. صص 75 ـ 95.
2. سام خانیانى،على اکبر. (1392هـ.ش). «رویکرد پدیدارشناسی در شعر سهراب سپهری». پژوهشنامه ادب غنایى. د 11. ش20. صص 121 ـ 142.
3. شعیرى،حمیدرضا. (1386 هـ.ش). «رابطه نشانه­شناسی با پدیدارشناسی با نمونه­ای تحلیلی از گفتمان ادبی هنری». ادب پژوهی. ش 3. صص 61 ـ 82.
4. ــــــــــــــــ . (1385 هـ.ش). تجزیه و تحلیل نشانه­معناشناختی گفتمان. تهران: سمت.
5. سجودى،فرزان. (1381 هـ.ش). «نشانه و نشانه­شناسی: بررسی تطبیقی آرای سوسور، پیرس و اکو». زیباشناخت. ش 6. صص 83 ـ 100.
6. حافظ، شمس­الدین. (1382 هـ.ش). دیوان. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

10. دوسوسور،فردینان. (1382هـ.ش). دوره زبان شناسى عمومى. (ترجمه کورش صفوى). تهران:هرمس.

11. مولوى، جلال­الدین. (1386 هـ.ش). مثنوى معنوى. (تصحیح رینولد نیکلسون). چ 8. تهران:ققنوس.

12. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1387 هـ.ش). غزلیات شمس. (تصحیح محمد رضا شفیعی کدکنی)، تهران: سخن.

13. میکى، بال. (1381 هـ.ش). «پدیدارشناسی: نشانه­شناسی به مثابه نظریه­ای در باب هنر». (ترجمه فرزان سجودى). زیباشناخت. ش 6. صص 17 ـ 34.