جداسازی و شناسایی ژن‏ها‏ی ‏مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت‏ها‏ی دستگاه تنفسی در شهرستان شهرکرد

مقدمه

استافیلوکوکوس اورئوس[1] یک کوکسی گرم مثبت دارای کروموزوم حلقوی است که ژن‏ها‏ی بیماری‏زا‏‏یی و مقاومت آنتی‏بیوتیکی روی آن قرار دارد ‏(‏1 و 2)‏. استافیلوکوکوس اورئوس مهم‏ترین پاتوژن خانواده میکروکوکاسیه محسوب می‏‏‏شود که عامل بیش از 80 درصد از موارد بیماری‏ها‏ی چرکی و دومین عامل عفونت‏ها‏ی بیمارستانی[2] (‏3) ‏بوده و همچنین، به عنوان عامل بیماری‏ها‏ی سندرم فلسی شدن پوست ‏(‏SSS) ‏[3]، مسمومیت غذایی[4]، سندرم شوک سمی ‏(‏TSS) ‏[5]، باکتریمی[6]، اندوکاردیت[7] و پنومونی[8] شناخته شده است (‏4). سویه‏ها‏ی مختلف استافیلوکوکوس اورئوس و نیز برخی از استافیلوکوکوس‏ها‏ی کواگولاز منفی ‏(‏CNS) ‏[9] از عوامل عفونت‏ها‏ی بیمارستانی و عفونت‏ها‏ی اکتسابی از جامعه در سراسر جهان هستند ‏(‏5).

تجویز نامناسب آنتی‏بیوتیک‏ها‏ و مصرف بی رویه آن‏ها‏ در انتخاب سوش‏ها‏ی مقاوم استافیلوکوکوس اورئوس نقش دارند ‏(‏6 و 7). در سال 1942 بعضی از سوش‏ها‏ی استافیلوکوک به پنی سیلین مقاوم شدند ‏(‏6). در طی یک دهه بعد سوش‏ها‏ی مقاوم چندگانه به تتراسایکلین، کلرامفنیکل و اریترومایسین گزارش شدند (‏8 و 9). برای نخستین‏‏ بار در سال 1960 استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین ‏(‏MRSA)‏[10] به عنوان یک پاتوژن بیمارستانی معرفی شد (‏10). استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل ایجاد کننده عفونت‏ها‏ی دستگاه تنفسی مانند پنومونی است‏‏‏ که این بیماری توسط آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی سیستمیک ‏(‏وانکومایسین، کلیندامایسین یا سفالوسپورین‏ها‏ی نسل اول) ‏درمان می‏‏‏شود ‏(‏4 و 11). از طرف دیگر، این باکتری قادر به مقاومت در برابر بیگانه خواری و ایمنی‏سلولی است ‏(‏12) ‏و آنزیمی را تولید می‏‏‏کند که اکثر درمان‏ها‏ی بر پایه پنی‏سیلین را بی اثر می‏‏‏کند ‏(‏4). سوش‏ها‏یاستافیلوکوکوس اورئوسعلاوه بر آنتی‏بیوتیک متی سیلین، ممکن است نسبت به آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی دیگری مانند بتالاکتام‏ها‏، ماکرولیدها، لینکوزامیدها، فلوروکوئینولون‏ها‏، استرپتوگرامین‏ها‏ و آمینوگلیکوزیدها مقاوم باشند. به همین علت گاهی به درمان آنتی‏بیوتیکی پاسخ نمی‏‏‏دهند ‏(‏13 و 14).

مقاومت علیه آنتی‏بیوتیک‏ها‏ به وسیله مکانیسم‏ها‏ی غیرژنتیکی ‏(‏غیرفعال‏سازی‏‏‏ آنزیماتیک دارو، تغییر سایت هدف ریبوزوم، کاهش نفوذ پذیری و پس زدگی دارو[11]) ‏و مکانیسم‏ها‏ی ژنتیکی ‏(‏کانژوگاسیون[12]، ترانسفورماسیون[13] و ترانس داکسیون[14]) ‏ایجاد می‏‏‏شود ‏(‏11). ژن‏ها‏ی مقاومت به آنتی‏بیوتیک mecA ‏(‏متی‏سیلین)، aacA-D ‏(‏آمینوگلیکوزیدها)، tetM و tetK ‏(‏تتراسایکلین‏ها‏)، msrA و msrB ‏(‏ماکرولیدها) ‏در دهه اخیر در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده شده که این ژن‏ها‏ عملکردهای متفاوتی را انجام می‏‏‏دهند ‏(‏15 و ‏16). ژن mecA، PBP2a[15] را کد می‏‏‏کند ‏(‏6)، ژن aacA-Dآنزیم‏ها‏ی دو عملکردی را کد می‏‏‏کند ‏(‏17)، ژن msr (‏A,B) ‏در استافیلوکوک‏ها‏ موجب مقاومت نسبت به ماکرولیدها و استرپتوگرامین‏ها‏ی تیپ B می‏‏‏شود که به فنوتیپ [16]MSLB معروف است و بر روی فعالیت پمپ افلوکس تأثیر می‏‏‏گذارد ‏(17- 19) ‏و tet (‏K,M) ‏که موجب تغییر سایت هدف و یا افلوکس می‏‏‏شود ‏(‏17). بنابراین، تشخیص ژن‏ها‏ی مقاومت به آنتی‏بیوتیک‏ها‏ در سویه‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس با ویرولانس بالا به منظور استفاده صحیح از آنتی‏بیوتیک‏ها‏ برای درمان مؤثر ضروری است ‏(‏15- 17).

هدف از این تحقیق، ردیابی ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت به آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی مختلف از جمله ژن‏ها‏ی مقاومت به متی سیلین (mecA)‏، ماکرولیدها (msrA, msrB)، آمینوگلیکوزیدها (aacA-D) ‏و تتراسایکلین‏ها‏ (tetM, tetK) ‏با تکنیک مولتی پلکس PCR در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از موارد عفونت‏ها‏ی دستگاه تنفسی در شهرستان شهرکرد است‏‏‏.

مواد و روش‏ها

نمونه‏گیری‏‏‏ و جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس

تعداد 200 نمونه سواب بینی از افراد مشکوک به عفونت‏ها‏ی قسمت فوقانی دستگاه تنفس ‏(‏رینیت[17]، لارنژیت[18]، تراکئیت[19] و غیره ... ) ‏اخذ شد‏‏. نمونه‏ها‏ با استفاده از سواب استریل از قسمت قدامی بینی افراد بیمار مراجعه کننده به کلینیک امام علی شهرستان شهرکرد در طول 6 ماهه دوم سال 1391 اخذ و به مدت 24 ساعت در 37 درجه سانتی‏گراد در محیط پپتون واتر ‏(‏مرک، آلمان)‏[20] کشت داده شدند. پس از غنی‏سازی‏‏‏ اولیه، نمونه‏ها‏ی رشد کرده در محیط‏ها‏ی جامد بلاد آگار ‏(‏مرک، آلمان)‏[21] و مانیتول سالت آگار ‏(‏های مدیا، هند) ‏^[22] کشت داده شد. روی پرگنه‏ها‏ی مشکوک به استافیلوکوکوس اورئوس آزمایش‏هایی مانند: رنگ‏آمیزی گرم[23]، کاتالاز[24]، کواگولاز[25] و دزاکسی ریبونوکلئاز^[26]انجام و باکتری‏ها‏ی جداشده پس‏‏ از شناسایی به عنوان ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس، برای مطالعات بعدی در محیط مایع مغز و قلب ‏(‏BHI) ‏‏(‏مرک، آلمان) ‏[27] کشت و نگهداری شد‏‏ند ‏(‏20-22).

آزمایش‏های مولکولی

به منظور تائید قطعی وجود استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه‏ها‏ی کشت داده شده و ردیابی ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏، از واکنش زنجیره ای پلیمراز ‏(‏PCR) [28] ‏استفاده شد. در این راستا، ابتدا DNA ژنومی باکتری‏ها‏ی رشد یافته در محیطBHI با استفاده از کیت استخراج DNA ‏(‏فرمنتاز، آلمان) ‏[29]، استخراج و در دو مرحله آزمایش PCR روی DNA تخلیص شده انجام شد:

در مرحله اول، حضور قطعی استافیلوکوکوس اورئوس در ایزوله‏ها‏ با ردیابی ژن کد کننده
16S rDNA باکتری با استفاده از زوج پرایمرهای نشان داده شده در جدول 1 انجام شد. در این مرحله واکنش PCR در حجم 50 میکرولیتر واجد 5 میکرولیتر بافر PCR[30] ‏(‏10x)، 200 میکرومول dNTP ‏(‏سیناژن، ایران)، 2 میلی‏مول MgCl₂، 1 میکرومول از زوج پرایمرهای R و F، 1 واحد آنزیم DNATaq پلیمراز ‏(‏سیناژن، ایران) ‏[31] و 5 میکرولیتر از DNA هر نمونه تنظیم و با برنامه حرارتی 94 درجه به مدت 6 دقیقه یک سیکل، 30 سیکل تکراری 95 درجه 50 ثانیه، 61 درجه 70 ثانیه، 72 درجه 60 ثانیه و یک سیکل انتهایی 72 درجه 8 دقیقه واکنش PCR در دستگاه ترموسایکلر مستر سایکلر گرادیانت ‏(‏اپندرف، آلمان) ‏[32] انجام شد.

در مرحله دوم، ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی شامل: ژن‏ها‏ی mecA ‏(‏مقاومت به متی‏سیلین)، aacA-D ‏(‏مقاومت به آمینوگلیکوزیدها)، tetM و tetK ‏(‏مقاومت به تتراسایکلین) ‏و msrA و msrB ‏(‏مقاومت به ماکرولیدها) ‏به روش PCR چندگانه ای با استفاده از زوج پرایمرهای نشان داده شده در جدول 1 به شرح زیر انجام شد:

واکنش PCR در حجم 50 میکرولیتر شامل: 5 میکرولیتر بافر PCR ‏(‏10x)، 5/1 میلی‏مول MgCl₂، 250 میکرومول dNTP Mix، 5/0 میکرومول از زوج پرایمرهای F و R مربوط به هر ژن، 5/1 واحد آنزیم DNA Taq پلیمراز و 5 میکرولیتر DNA هر نمونه بود. برنامه حرارتی مورد استفاده در این مرحله شامل:
یک سیکل 95 درجه به مدت 6 دقیقه، 34 سیکل تکراری 94 درجه 60 ثانیه، 56 درجه 70 ثانیه، 72 درجه 90 ثانیه و یک سیکل انتهایی 72 درجه به مدت 10 دقیقه.

پس‏‏ از انجام آزمایش‏های PCR، محصول PCR روی ژل 1درصد آگاروز واجد اتیدیوم بروماید[33] در ولتاژ ثابت 90 ولت در حضور نشانگر 100 جفت بازی DNA ‏(‏فرمنتاز، آلمان) ‏الکتروفورز و نتیجه با دستگاه تصویر بردار از ژل ‏(‏انگلستان، یووی تک[34]) بررسی شد ‏(‏20).

آزمایش آنتی‏بیوگرام

 به منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس از روش کربی بائر[35] (‏انتشاراز دیسک) ‏طبق دستورالعمل NCCLS[36] (‏2006) ‏استفاده شد. برای این منظور باکتری‏ها‏ی جدا شده به مدت 24 ساعت در محیط جامد مولر هینتون آگار ‏(‏های مدیا، هند) ‏[37] در حضور دیسک‏ها‏ی آنتی‏بیوتیکی پنی سیلین (‏10 واحد)، سیپروفلوکساسین ‏(‏5 میکروگرم)، اگزاسیلین ‏(‏1 میکروگرم)، ‏‏جنتامیسین ‏(‏10 میکروگرم)، ‏تتراسایکلین ‏(‏30 میکروگرم)، اریترومایسین ‏(‏15 میکروگرم)، کوتریموکسازول (‏25 میکروگرم)، ریفامپین ‏(‏30 میکروگرم)، ‏‏سفتازیدیم ‏(‏30 میکروگرم)، سفالوتین ‏(‏30 میکروگرم)، ‏‏کلوگزاسیلین ‏(‏5 میکروگرم)، وانکومایسین (‏30 میکروگرم)، آموکسی کلاو ‏(‏30 میکروگرم)، سفالکسین ‏(‏30 میکروگرم)، سفوتاکسیم ‏(‏30 میکروگرم) ‏و متی سیلین ‏(‏5 میکروگرم) ‏‏(‏شرکت پادتن طب) ‏در دمای 37 درجه کشت و با اندازه‏گیری‏‏‏ قطر هاله عدم رشد، مقاومت میکروبی نسبت به آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی مورد نظر تعیین و ثبت شد‏‏ ‏(‏22 و ‏23).

تجزیه و تحلیل آماری

داده‏ها‏ی حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار آماری اس.پی.اس.اس[38] و مدل‏ها‏ی آماری کای اسکوار و دقیق فیشر ارزیابی شده و وجود ارتباط بین حضور انواع ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی و الگوی مقاومت ضدمیکروبی در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت‏ها‏ی قسمت فوقانی دستگاه تنفس تعیین شد. در این راستا، وجود ‏(‏P value <0.05) ‏به عنوان وجود رابطه آماری معنی‏دار بین دو عامل‏‏ مورد مطالعه در نظر گرفته شد.

جدول 1- توالی پرایمرهای مورد استفاده برای ردیابی ژن‏ها‏ی مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از دستگاه تنفسی ‏(‏20) ‏

نتایج

از مجموع 200 بیمار مورد مطالعه در 60 مورد ‏(‏30 درصد) ‏استافیلوکوکوس اورئوس از ترشحات بینی جدا و با انجام آزمایش PCR وجود قطعی آلودگی اثبات شد. در آزمایش آنتی‏بیوگرام برای تعیین الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس از آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی معمول در درمان عفونت‏ها‏ی بالینی تنفسی در انسان استفاده شد که همان‏گونه که در جدول 2 ‏نشان داده شده است، تمام ایزوله‏ها‏ نسبت به دو آنتی‏بیوتیک پنی سیلین و سفوتاکسیم مقاوم بودند. در این آزمایش 33/58 درصد از ایزوله‏ها‏ نسبت به تتراسایکلین و تنها 5/0 درصد از آن‏ها‏ نسبت به آنتی‏بیوتیک وانکومایسین مقاوم بودند.

در تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات حاصل از جدول 2 اختلاف آماری معنی‏دار بین میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به پنی سیلین و سفوتاکسیم با دیگر آنتی‏بیوتیک‏ها
‏(‏P value= 0.015) ‏و نیز بین مقاومت به تتراسایکلین و دیگر آنتی‏بیوتیک‏ها‏ ‏(‏P value= 0.026) ‏مشاهده شد. در تحلیل‏‏ آماری این اطلاعات، اختلاف آماری معنی‏داری بین جنسیت وحضوراستافیلوکوکوس اورئوس و همچنین، نوع عفونت و حضور استافیلوکوکوس اورئوس با
‏(‏P value<0.05) ‏مشاهده نشد‏‏.

برای ردیابی برخی از ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی از جمله ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت به آمینوگلیکوزیدها، ماکرولیدها، تتراسایکلین و متی‏سیلین از آزمایش PCR چندگانه استفاده شد. همان گونه که در جدول 2، مشهود است، شایع‏ترین ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏ی مورد مطالعه ژن mecA با 18/85 درصد فراوانی و نادرترین آن‏ها‏ ژن کد کننده مقاومت به آمینوگلیکوزیدها ‏(‏aacA-D) ‏33/28 درصد بود. در تحلیل‏‏ آماری این اطلاعات، اختلاف آماری معنی‏دار بین فراوانی حضور دو ژن mecA و tetK با ژن aacA-Dدر سطح اطمینان 95 درصد مشاهده شد ‏(‏P value=0.0364). نتایج الکتروفورز ژل آگاروز حاصل از PCR چندگانه ژن‏ها‏ی کدکننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی درایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از دستگاه تنفسی در شکل‏های 1 و 2 مشاهده می‏شوند.

شکل1- تصویر الکتروفورز ژل آگاروز PCR چندگانه مربوط به ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی در  ‏استافیلوکوکوس اورئوس‏ها‏ی جداشده از دستگاه تنفسی. mecA ‏(‏532 جفت باز)، tetK (‏‏360 جفت باز) ‏و tetM ‏(‏158 جفت باز) ؛ ستون M: DNA نشانگر با وزن مولکولی 100 جفت باز، ‏ستون 1: کنترل منفی، ستون‏ها‏ی2-7: نمونه‏ها‏ی مثبت.

شکل2- تصویر الکتروفورز ژل آگاروز PCR چندگانه مربوط به ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی در  ‏استافیلوکوکوس اورئوس‏ها‏یجداشده از دستگاه تنفسی. msrA ‏(‏940 جفت باز)، msrB (‏595جفت باز) ‏و aacA-D ‏(‏227 جفت باز)، ستون M: DNA نشانگر با وزن مولکولی 100 جفت باز، ستون 1: کنترل منفی، ستون‏ها‏ی2-7: نمونه‏ها‏ی مثبت.

جدول2- الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی و توزیع فراوانی ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از دستگاه تنفسی

بحث و نتیجه‏گیری

مطالعه حاضر، با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ترشحات بینی افراد مشکوک به عفونت‏ها‏ی دستگاه تنفس فوقانی مراجعه کننده به کلینیک امام علی شهرستان شهرکرد با دو روش معمول آنتی‏بیوگرام و مولکولی ‏‏PCR ‏انجام شد.

از مجموع 200 نمونه مورد مطالعه در 60 نمونه ‏(‏30 درصد) ‏آلودگی با استافیلوکوکوس اورئوس یافت شد که در آزمایش آنتی‏بیوگرام تمام این ایزوله‏ها‏ نسبت به پنی سیلین مقاوم بودند.

صادری[39]و همکاران در سال 82-1381 در 87 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین ‏(‏MRSA) ‏جدا شده از بینی، مقاومت به پنی سیلین را 8/90 درصد گزارش کردند ‏(‏24). تی وادروس^[40] و گدبو^[41] در سال 1984 میزان مقاومت به پنی سیلین را در 109 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ترشحات بینی در افراد مراجعه کننده به بیمارستان 2/86 درصد برآورد کردند (‏25). توکلی[42]و همکاران در سال 1380تمام سویه‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده در مطالعه خود را مقاوم به پنی سیلین گزارش دادند ‏(‏26).

حساسیت ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده به سفالکسین در مطالعه حاضر67/96 درصد تعیین شد. این در حالی است که در مطالعه صفدری[43] و همکاران در سال 1391در بیمارستان قائم مشهد این میزان 57 درصد (‏27)، ‏‏در مطالعه توکلی و همکاران 6/81 درصد ‏‏‏و در مطالعه قاسمیان[44]و همکاران در سال 1383، ‏4/69 درصد گزارش شد‏‏ (‏26 و ‏28) ‏ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوسدر مطالعه حاضر 95 درصد ‏‏‏حساسیت به اریترومایسین و 5/99 درصد حساسیت به وانکومایسین نشان دادند. رشیدیان[45] و همکاران در مطالعه خود در سال 1380 که در بیمارستان بعثت سنندج انجام شد حساسیت سویه‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده را به اریترومایسین 59 درصد و قاسمیان و همکاران در سال 1383 حساسیت ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس به وانکومایسین را 4/44 درصد برآورد کردند ‏(‏28 و ‏29).

در مورد دیگر آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی مورد مطالعه نیز نتایج مشابه یا متفاوتی با دیگر محققان از ایران یافت شد که این اختلافات می‏‏‏تواند ناشی از اختصاصات بومی‏‏‏ هر منطقه، روش به کار رفته برای تعیین میزان حساسیت و عوامل دخیل در ایجاد مقاومت دارویی از جمله پلاسمیدهای قابل انتقال و غیره... باشد. در مجموع تمام ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی در مطالعه حاضر دارای مقاومت چندگانه به آنتی‏بیوتیک مختلف هستند که این خود خطر استفاده بی رویه از آنتی‏بیوتیک‏ها‏ را در سطح جامعه دو چندان می‏‏‏کند.

در قسمت دیگر از این تحقیق، ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در استافیلوکوکوس اورئوس بررسی شدند و از روش PCR چندگانه برای ردیابی ژن‏ها‏ی مورد مطالعه استفاده شد که نتایج نشان داد ژن mecA ‏(‏کد کننده مقاومت به متی سیلین) ‏در 18/85 درصد از ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ترشحات بینی وجود دارد.

استرومنگر[46] و همکاران در سال 2003 در آلمان از روش PCR چندگانه برای ردیابی ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در استافیلوکوکوس اورئوس استفاده کردند و نشان دادند که ژن‏ها‏ی tetM، tetK، aacA-D و mecA به ترتیب در 66/26، 66/16، 33/66 و 33/93 درصد از ایزوله‏ها‏ وجود دارد اما هیچ کدام از آن‏ها‏ حامل ژن‏ها‏ی vatA و vatB نیستند‏‏ ‏(‏30).

حیدری[47] و همکاران در سال 2001 فراوانی حضور ژن‏ها‏ی mecA، msrA، msrB، aacA-D، tetK و tetM را در سویه‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت‏ها‏ی بالینی انسان و ورم پستان در گاو را به ترتیب 18/85، 29/46، 07/49، 33/33، 50/80 و 66/66 درصد تعیین کردند ‏(‏20).

در مجموع، نتایج حاصل از مطالعه حاضر و مقایسه آن با سایر تحقیقات انجام شده در ایران و جهان نشان می‏‏‏دهد که اکثر سویه‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از موارد مختلف عفونت‏ها‏ی بالینی در انسان و دام نسبت به آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی معمول در درمان عفونت‏ها‏ مقاوم هستند که این مقاومت می‏‏‏تواند ریشه کروموزومی یا پلاسمیدی داشته باشد. بنابراین، استفاده از روش مولکولی نظیر PCR برای ردیابی سریع ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در باکتری‏ها‏ از جمله استافیلوکوکوس ضروری به نظر رسیده و نتایج حاصل از این کار می‏‏‏تواند در انتخاب دقیق آنتی‏بیوتیک مناسب در درمان و جلوگیری از گسترش بیشتر مقاومت‏ها‏ی آنتی‏بیوتیکی در باکتری‏ها‏ کمک شایانی نماید.

تشکر و قدردانی

از کمک‏ها‏ی جناب آقای دکتر ممتاز دانشیار محترم دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکردکه در انجام این پژوهش، ما را یاری کردند و همچنین، از جناب آقای مؤمنی کارشناس مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد برای همکاری صمیمانه ایشان در مراحل انجام آزمایش تشکر و قدردانی می‏شود.