پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 43 |
| تعداد شمارهها | 1,640 |
| تعداد مقالات | 13,343 |
| تعداد مشاهده مقاله | 29,984,504 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,003,282 |
بررسی کاهش واکهای در زبان فارسی محاورهای | ||
| نشریه پژوهش های زبان شناسی | ||
| مقاله 3، دوره 2، شماره 2، مرداد 1389، صفحه 35-48 اصل مقاله (296.24 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| شهین شیخ سنگ تجن* 1؛ محمود بیجن خان2 | ||
| 1دانشجوی دکترای زبان شناسی دانشگاه تهران | ||
| 2دانشیار دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| کاهش واکهای فرایندی است که همواره در گفتار سریع محاورهای، در هجاهای بدون تکیه صورت میگیرد و طی آن واکههای بدون تکیه تغییر یافته و به واکههای دیگر گرایش مییابند. کاهش واکهای در زبان فارسی در برخی موارد عبارت است ازگرایش واکهها به سوی واکههای دیگر که در هجاهای بدون تکیه و گفتار سریع محاورهای روی میدهد، به این نوع کاهش، کاهش واکهای آوایی گویند. نوع دیگری از کاهش، تغییر و دگرگونی واکهها در هجاهای بدون تکیه است که به دلیل افزوده شدن وند یا وندهایی صورت میگیرد که سبب جذب تکیه از هجای حامل واکه به سمت وند شده و درنتیجه واکه در هجای ضعیف و بدون تکیه قرار گرفته و به واکۀ دیگری تغییر مییابد. این نوع کاهش را کاهش واکهای واجی مینامند. در این مقاله کاهش واکهای آوایی با توجه به نظریات کراسوایت (2000) و هریس (2005) بررسی شده است. در زبان فارسی واکههای پایدار در هجاهای بدون تکیه تغییر چندانی نمییابند، در حالی که واکههای ناپایدار به ویژه واکههای /e/ و /a/ در چنین هجاهایی به نسبت بسیار زیادی به یکدیگر و به واکههای پایدار گرایش مییابند. از این رو کاهش واکهای در فارسی از یک رویکرد تلفیقی (hybrid) تبعیت میکند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| کاهش واکهای؛ کاهش رسایی؛ بنیاد؛ کاهش تقابل افزا؛ کاهش مرکزگرایی؛ کاهش مرکزگریزی | ||
| مراجع | ||
|
کتابنامه بیجنخان، محمود. (1384)، واجشناسی نظریه بهینگی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت). پی.سیکوف، ل.س. (1960)، لهجۀ تهرانی، ترجمۀ محسن شجاعی، 1380، تهران :نشر آثار فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ثمره، یداله. (1364)، آواشناسی زبان فارسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی. حق شناس، علی محمد. (1376)، آواشناسی. تهران. انتشارات آگاه. طبیب زاده، امید. (1386)، "کشش در دستگاه مصوتی زبان فارسی"، مجموعه مقالات هفتمین همایش زبانشناسی ایران، جلد اول:440 -418 کلباسی، ایران.(1380)، ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. کلباسی، ایران.(1380)، "فارسی گفتاری و نوشتاری"، فرهنگ ویژۀ زبانشناسی 38-37 ، بهار- تابستان 1380، 68-49. مدرسیقوامی، گلناز. (1388)، "الگوهای هماهنگی واکهای و هم تولیدی واکه به واکه در زبان فارسی"، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، اولین هم اندیشی آواشناسی و واجشناسی، در دست چاپ در مجلۀ زبان و زبانشناسی- انجمن زبان شناسی ایران. مشکوة الدینی، مهدی. (1374)، ساخت آوایی زبان، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. ناتلخانلری، پرویز. (1386)، چاپ هفتم. وزن شعر فارسی تهران، انتشارات توس. Boresma, Paul & David Weenink, (2010). Praat: doing phonetics by computer, version 5.1.27, praat manual. http://www.fon.hum.uva.nl/praat. Crosswhite, C. (1999) Vowel Reduction in Optimality Theory. New York: Routledge. Crosswhite,C. (2000) “Contrast – Enhancing Vowel Reduction in Bantu tone language”: An OT Analysis of Shimakonde, University of Rochester. Crosswhite, C. (2000) “Sonority-Driven Reduction”. Presented at BLS 26. Harris, J. (2005) “Vowel Reduction as Information Loss”. Department of phonetics and linguistics, University College London. Hayward, K. (2000) Experimental phonetics, Longman Linguistics Library, England. Hodge, C. T.(1957) “Some Aspects of Persian Style”. Language: 33 (3), Part 1: 355-369. Kenstowicz, M. (1994) Phonology in Generative Grammar. Cambridge: Blackwell Publishers, LTD. Ladefoged, P. & I. Maddieson. (1990) “Vowels of the World’s Languages” Journal of Phonetics 18 : 93-122. Lazard, G. (1992) Gammar of Contemporary Persian. Mazda publishers. Lindblom, B. (1963) “Spectrographic Study of Vowel Reduction”. The Journal of the Acoustical Society of America, 35: (11), 1773-1781. Rohany Rahbar, E. (2009) “On contrasts in the Persian vowel system”, University of Toronto. Toronto Working Papers in Linguistics (TWPL), V. 31:1-17. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 778 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 659 |
||